AANBOD
GEZINSTHERAPIE
Het deel uitmaken van een gezin is voor velen van ons een fase in ons leven waarin wij een groot deel van onze persoonlijke ontwikkeling halen. Een belangrijke fase omdat het ons vormt en de rest van ons leven beïnvloedt.
Opgroeien in of deel uitmaken van een gezin kan een mens sterker maken in zijn/haar kwaliteiten, net zo goed kunnen er ook factoren spelen die dat juist in de weg staan. De wijze waarop een gezin als systeem zich heeft georganiseerd kenmerkt zich door patronen. Meestal onbewust doch over het algemeen stevig verankerd in de dagelijkse omgang met elkaar. Wanneer dit patronen zijn die constructief te noemen zijn in de onderlinge verbinding of voor de ontwikkeling van de gezinsleden afzonderlijk, zal een gezin zelf over voldoende vermogen beschikken in het omgaan met gebeurtenissen die het (gezins)systeem onder druk zetten. Dat kan iets in het gezin maar ook net zo goed iets buiten het gezin wat veel impact heeft en doorwerkt in het gezin. Echter, soms lukt dat niet en kunnen gebeurtenissen leiden tot spanningen in het gezin, tot conflicten of andere symptomen.
In zulke situaties kan gezinstherapie mogelijk helpen. Er zal dan aandacht zijn voor wat anders zou kunnen of moeten maar belangrijker nog, er zal ook aandacht zijn voor wat er allemaal wel goed gaat. Want dat verdwijnt vaak naar de achtergrond wanneer het niet meer lekker loopt. En een belangrijk uitgangspunt bij gezinstherapie is; verander niet wat goed gaat, leg de focus op wat je anders wilt.
Bij gezinstherapie kan het belangrijk zijn dat alle gezinsleden betrokken zijn en/of deelnemen. Dat is afhankelijk van de hulpvraag. Het kan ook wisselen, gesprekken met ouders alleen of met de kinderen alleen, indien een situatie daarom vraagt.
Je kunt als gezin een doel formuleren waar je met elkaar naar toe wilt. Net zo goed kunnen gezinsleden individueel ergens aan willen werken. Als het uiteindelijk maar in dienst staat van een positieve ontwikkeling van en in het hele gezin.
Aandachtsgebieden kunnen zijn:
- Ruzies in het gezin en conflicthantering
- Leeftijd gerelateerd opvoeden; hoe sluit je als ouder een bij kinderen in verschillende leeftijden/levensfases
- Ouders op één lijn/verschillen in opvatting en uitvoering van de opvoeding
- Verschillen in aanpak biologische kinderen/stiefkinderen
- Hoe om te gaan met onverwachte levensgebeurtenissen (ziekte, trauma, verlies van baan, scheiding enz.)
Mogelijk zijn er nog meer zaken die van invloed zijn en zorgen voor (tijdelijke) disbalans. Het benoemen en het er over hebben is een belangrijke stap in het proces tot verbetering.
INDIVIDUELE THERAPIE
Er kunnen periodes zijn in iemands leven waarin het niet lekker loopt. Thuis of op het werk. Met vrienden of met je partner, of gewoonweg met jezelf. Er zijn soms zaken die het leven complex en lastig maken en waarop antwoorden niet altijd voor het oprapen liggen. Dit werkt over het algemeen ook door in je omgeving. Op je partner of kinderen. Op collega’s en/of vrienden.
Vrienden kunnen vaak wel een luisterend oor bieden, ze zijn echter geen hulpverlener en dat geldt ook voor een partner.
Daarom kan individuele therapie helpend zijn. Een plek waar je verhaal gehoord wordt, gezocht kan worden naar betekenis en waar je mogelijk geholpen wordt om weer richting en perspectief te vinden. Om samen te ontdekken welke stenen of steentjes je verlegd zou willen hebben in jou bestaan.
Mogelijke aandachtsgebieden:
– Hoe om te gaan met verlieservaringen, hoe pak je het leven weer op
– Zicht krijgen op patronen uit invloeden uit eerdere generaties en hoe die doorwerken in je eigen bestaan
– Je hebt twijfels over je partnerkeuze
– Je hebt twijfels over je relatie maar durft ze niet bespreekbaar te maken met je partner
– Je hebt schuldgevoelens maar weet niet precies waar ze vandaan komen
– Je ervaart gebrek aan zelfvertrouwen en dat belemmert je in je persoonlijk functioneren
Individuele therapie betekent een plek die van jou is en waar jij je verhaal kunt doen. Wat daar besproken wordt is tussen jou en de therapeut en zal niet met derden gedeeld worden.
Scheiding en samengestelde gezinnen
Wat een scheiding betekent en met zich meebrengt is niet in een paar zinnen samen te vatten. Als grote gemene deler kan wel gesteld worden dat het in alle gevallen leidt tot veranderingen en nieuwe contexten.
In sommige gevallen lucht het mensen op dat ze “eindelijk” de stap durven zetten om een scheiding aan te gaan. Maar net zo goed kan het iemands leven volledig ontwrichten omdat hij/zij het niet heeft zien aankomen en kan totale ontregeling een gevolg zijn. Rouw, verdriet en boosheid zijn emoties die zich aandienen, soms opeenvolgend en net zo vaak loopt het allemaal door elkaar.
Een breuk in een relatie betreft in de eerste plaats de persoon zelf en diens partner. Maar als er sprake is van een gezin treft het net zo goed de kinderen. Die kunnen ook heel verschillend reageren maar ook voor hen betekent het, behalve de verwarring die vaak heerst, ook dat er veranderingen en onzekerheden ontstaan. Waar gaan we wonen? Kunnen we op dezelfde school blijven en houden we onze vriendjes en vriendinnetjes? Als ouder ligt er dan een zware taak. Enerzijds zelf op de been blijven en dan ook nog de zorg voor de kinderen en hen helpen in deze moeilijke fase.
Het wordt vaak nog complexer wanneer gescheiden partners/ouders een nieuwe liefde vinden en besluiten om te gaan samenwonen. De liefde voor elkaar is van groot belang maar is die ook sterk genoeg om de gevolgen te dragen van de complexiteit van een nieuw samengesteld gezin? Voor partners is het ingewikkeld omdat ze elkaar tot steun willen zijn terwijl er ze ook loyaal zijn aan hun eigen kinderen. Er veranderd voor iedereen heel veel. Kinderen zijn behalve zoon of dochter ineens ook stiefzoon of stiefdochter, hebben ineens een halfzus of halfbroer. Partners in een samengesteld gezin zijn opeens ook stiefouder. Kortom, allerlei rolwisselingen wat een enorm beroep doet op de flexibiliteit en draagkracht van alle gezinsleden. Kinderen kunnen zich achtergesteld voelen omdat de nieuwe partner van vader of moeder de eigen kinderen anders benaderd dan hen enz. Dit soort verschijnselen kan een partnerrelatie ernstig onder druk zetten en leiden tot verdeeldheid in het samengestelde gezin. In samengestelde gezinnen kan systeemtherapie een manier zijn om negatieve (interactie)patronen inzichtelijk te maken en om te buigen naar constructieve met als doel het versterken van de onderlinge verbinding.
Systeemtherapie heeft geen pasklare antwoorden maar kan wel een manier zijn om te leren omgaan met (nieuwe) situaties en emoties waaraan je onderhevig bent en deze een plek te geven in je persoonlijke verhaal.
Systeemtherapie kan ook helpend zijn in het reorganiseren van het ouderschap. Immers, wanneer je samen kinderen hebt is na een scheiding dan wel het partnerschap voorbij, het ouderschap blijft. Vragen als communicatie met een ex en de omgang met de kinderen komen aan de orde en over het algemeen is het zo, hoe beter afspraken zijn besproken en vastgelegd, hoe prettiger het is voor iedereen.