Het deel uitmaken van een gezin is voor velen van ons een fase  in ons leven waarin wij een groot deel van onze persoonlijke ontwikkeling halen. Een belangrijke fase omdat het ons vormt en de rest van ons leven beïnvloedt.

Opgroeien in of deel uitmaken van een gezin kan een mens sterker maken in zijn/haar kwaliteiten, net zo goed kunnen er ook factoren spelen die dat juist in de weg staan. De wijze waarop een gezin als systeem zich heeft georganiseerd kenmerkt zich door patronen. Meestal onbewust doch over het algemeen stevig verankerd in de dagelijkse omgang met elkaar. Wanneer dit patronen zijn die constructief te noemen zijn in de onderlinge verbinding of voor de ontwikkeling van de gezinsleden afzonderlijk, zal een gezin zelf over voldoende vermogen beschikken in het omgaan met gebeurtenissen die het (gezins)systeem onder druk zetten. Dat kan iets in het gezin maar ook net zo goed iets buiten het gezin wat veel impact heeft en doorwerkt in het gezin. Echter, soms lukt dat niet en kunnen gebeurtenissen leiden tot spanningen in het gezin, tot conflicten of andere symptomen.

In zulke situaties kan gezinstherapie mogelijk helpen. Er zal dan aandacht zijn voor wat anders zou kunnen of moeten maar belangrijker nog, er zal ook aandacht zijn voor wat er allemaal wel goed gaat. Want dat verdwijnt vaak naar de achtergrond wanneer het niet meer lekker loopt. En een belangrijk uitgangspunt bij gezinstherapie is; verander niet wat goed gaat, leg de focus op wat je anders wilt.

Bij gezinstherapie kan het belangrijk zijn dat alle gezinsleden betrokken zijn en/of deelnemen. Dat is afhankelijk van de hulpvraag. Het kan ook wisselen, gesprekken met ouders alleen of met de kinderen alleen, indien een situatie daarom vraagt.

Je kunt als gezin een doel formuleren waar je met elkaar naar toe wilt. Net zo goed kunnen gezinsleden individueel ergens aan willen werken. Als het uiteindelijk maar in dienst staat van een positieve ontwikkeling van en in het hele gezin.

Aandachtsgebieden kunnen zijn:

• Ruzies in het gezin en conflicthantering
• Leeftijd gerelateerd opvoeden; hoe sluit je als ouder een bij kinderen in verschillende leeftijden/levensfases
• Ouders op één lijn/verschillen in opvatting en uitvoering van de opvoeding
• Verschillen in aanpak biologische kinderen/stiefkinderen
• Hoe om te gaan met onverwachte levensgebeurtenissen (ziekte, trauma, verlies van baan, scheiding enz.)

Mogelijk zijn er nog meer zaken die van invloed zijn en zorgen voor (tijdelijke) disbalans. Het benoemen en het er over hebben is een belangrijke stap in het proces tot verbetering.